شعر تنهایی

توی آسمون دنیا

هر کسی ستاره داره

چرا وقتی نوبت ماست

آسمون جایی نداره

واسه من تنهایی درده

درد هیچ کسو نداشتن

هر گل پژمرده ای رو

تو کویر سینه کاشتن

دیگه باور کردم امروز

که باید تنها بمونم

تا دم لحظه مردن

شعر تنهایی بخونم