دلتنگی

بهار من گذشته
عشقم افسانه گشته
زبس در دوری اش
من خون دل خوردم خدایا
از این بیگانگی دلخون شدم،مردم،خدایا
بهار من گذشته
وفا افسانه گشته
اگر او نبود
امیدی دگر نبود
به جهان،به جز او خیالی بسر ندارم
چه کنم،جه کنم،که از او خبر ندارم
خون شد به خدا،این دل زدست غمها
هر جا بوده من زیرو رو کردم
به هر کجا من تو را جستجو کردم
با این رنج زندگی
من از خدایم تو را آرزو کردم
کنون این دل نشسته تنها
نمانده جز غم به سینه ما
چه شد آن محبت
به دلهای ما خدایا

شکسته بال

دید مجنون را یکی صحرانورد در میان بادیه بنشسته فرد
صفحه اش صحرا و انگشتان قلم بر مراد خویشتن میزد رقم
گفت:ای مجنون شیدا چیست این می نویسی نامه سوی کیست این
گفت:مشق نام لیلی می کنم خاطر خود را تسلی می کنم
چون میسر نیست من را کام او عشقبازی می کنم با نام او
غیر لیلی در جهان هیچ است هیچ گر تو لیلی نیستی با ما مپیچ



به یاد او

اندرزهای حکیمانه

اندرزهایی از کتاب مقدس (جاین هندیها)

1-ابله از شنیدن احکام قانون می گریزد، اما کیفر قانون را به جان می خرد.

2-گناه از سه راه میسر است : خود گناه کردن ، اجازه گناه دادن،گناه دیگری را پذیرفتن.

3-جهان بیکران است و جاویدان و هرگز فنا نمی شود.

4-خودپسندی را همچون خار نازک مشکل می توان از جان برآورد.

5-آنها که مقهور عیش و نوش نمی شوند به تفکر می پردازند.

6-چون حقیقت را شناختی از آن پیروی کن.

7-سست عنصران به نکوهش، دل و جرات را از دست می دهند، همچون نامردان در پیکار.

8-زنان را مردی در دل دارند، و مردی به به زبان، و مردی در آغوش.

9-اگر کمال، از غسل کردن حاصل می شود، جانوران آبی همه کامل هستند.

10-آنکه می داند گناه می کند و دست بر نمی دارد، دیوانه است.

اندرزهایی از کنفوسیوس:

1-آموختن و بکار بستن، خوشنودی خاطر می آورد.

2-مرد بزرگ اگر وقار و خویشتن داری را فرو بگذارد، خرد و احترام را از دست می دهد.

3-اگر به راه خطا رفتی، از برگشتن مترس.

4-طبیعی رفتار کردن بهترین شیوه آداب دانی است.

5-نادار باش و خرسند، دارا باش و فروتن.

6-دانش کهن را بیاموز و ذانش نو را فرا بگیر تا شایسته آموزگاری باشی.

7-اگر می دانی پایداری کن، اگر نمی دانی بگو نمی دانم، نشان دانش همین است.

8-در آنچه شک داری ساکت باش و در دیگر مطالب با احتیاط سخن بگو تا کمتر خطا کنی.

9-حسن معاشرت است که همسایگی را شیرین می کند.

10-اندوه مخورید که چرا به فلان مقام نرسیده ایم.در این فکر باشید که آیا لیاقت آن مقام را دارید و غم مخورید که چرا مشهور نیستید بلکه بکوشید تا شایسته شهرت شوید.

11-مرد بزرگ دیر وعده میدهد و زود به وعده خود وفا می کند.

12-مرد بزرگ به نیازمندان کمک می کند نه به دارندگان، تا به دارایی خود بیفزاید.

13-سادگی از روستاییان است و ظرافت از شهریان.مرد کامل ظرافت و سادگی را با هم داراست.

14-تقوا در ان است که عمل نیک را از نتیجه ان بالاتر بشماری.

15-هر چه را میشنوی و می بینی غربال کن و آنچه که خوب است را برگزین.

16-اگر انسان یک روز از خودخواهی بگذرد از نیکان بشمار می رود.

17-بنای حکومت استوار بر سه اصل است:وفور نعمت، سلاح کافی، اعتماد مردم.و بدون اعتماد مردم هیچ حکومتی پایدار نمی ماند.

18-وقتی دوست می داری دلت می خواهد زنده باشی، وقتی کینه می ورزی آرزوی مرگ

می کنی.

19-نشان حکومت خوب آزادی زبان و عمل است.

20-مردان بزرگ کم می گویند و بسیار می کوشند.

21-درست این است که مهربانی را با مهربانی و دشمنی را با مروت پاسخ دهی.

22-کارگری که به خوبی کار خود علاقه مند است اصل اسباب کار را فراهم میاورد.

23-با دیگران نباید خودمانی شوی تا موجب کدورت نگردی.

24-سپاه مشق نکرده را به جنگ بردن ، به کشتارگاه راندن است.

25-در بکاربردن کلمات باید دقت کنیم چون ممکن است یک کلمه ما را فرزانه و کلمه دیگر ما را کم خرد معرفی کند.

اندرزهایی از کتابهای مقدس شین تویی:

1-سازش نیکوست و پرهیز از ستیزه مایه سرافرازی.

2-کسی که مطلقا" بد باشد، کمیاب است.

3-خوبی دیگران را مپوشان و اگر بدی دیدی آنرا اصلاح کن.

4-کمتر کسی با خرد به دنیا می آید، فرزانگی حاصل اندیشه است.

5-هر کاری را از کوچک و بزرگ به صاحب فن بسپار تا به خوبی انجام شود.

6-گر چه ما تنها در راه صواب باشیم، باید به دنبال جمعیت رفت.

7-در امور مهم تصمیم باید از شورا باشد نه از یک نفر.

8-بهشت و دوزخ در قلب ماست.

9-وقتی در دل کینه داری، به زبان عشق نورز.

10-تنها به فکر خویش نباش، از رنج دیگران نیز بیندیش.

اندرزهایی از بودا:

1-جان از زنده برمگیر.

2-به آنچه از تو نیست، دست میاز.

3-از زنا خودداری کن.

4-دروغ مگو و کس را مفریب.

5-از مستی بپرهیز.

6-کم خوار باش و پس از نیمروز روزه دار.

7-از تماشای رقص و شنیدن آواز و دیدن بازیها اجتناب کن.

8-تاج، گل،عطر و زینت بر خود مپسند.

9-در رختخواب نرم نیارم.

10-سیم و زر از کسی نپذیر.

11-همچو سبوی واژگون که هر چه در بر دارد، و برای خود جیزی نگاه نمی دارد از نیکی و احسان دریغ مدار.

12-از خوش و ناخوش هر چه را برسد بپذیر و شکیبا باش.

13-همچو آب زلال تو نیز با دوست و دشمن یکسان مهر و وفا بورز.

14-وجود،حاصل افکار ماست.

15-آنکه جامه روحانیت به بر می کند باید اول خود را از آلودگی ها بپالاید وگرنه این جامه را نمی زیبد.

16-باران،در بام شکسته نفوذ می کند و شهرت،در سر نا آزموده.

17-خردمند همچون آگاهی در میان غافلان یا بیداری در جمع خفتگان همواره پیش می رود و مسابقه را

می برد.

18-صاحب فکر نادرست،پیش از آن گزند می بیند،که دشمن به دشمن دیگر روا می دارد.

19-بوی گل را باد به یک طرف می برد،اما بوی مردم خوب همه جا پراکنده می شود.

20-آنکه درون آرام دارد،پندار و گفتار و کردار آرام هم دارد.

21-گنهکار را از تکرار گناه بر کنار دارید،که عادت به گناه رنجی بس دردناک است.

22-نه بر سر کوه،و نه در میان دریا،و نه بر اوج آسمانها،جایی نیست که ما را از مرگ نجات دهد.

23-به درشتی با کسی سخن مگو،تاسخن درشت از او نشنوی.

24-آنکه دانش نمی اندوزد،همچون گاوی درشت می شود اما از خرد لاغر می ماند.

25-دنیا را جایی بدان یا سرابی انگار،آنکه به دنیا چنین می نگرد از ملک الموت نمی ترسد.

26-تندرستی بزرگترین نعمت و خرسندی بهترین ثروت است.

27-خشم را با مهربانی و بدی را با خوبی و آزار را با بخشش و دروغ را با راستی جبران باید کرد.

28-تا ریشه محکم و برجاست ،درخت بریده از نو می روید.تا خواهش و هوای نفس درماست،رنج و غم بازمیگردد.

اندرزهای زرتشتی:

1-پندار نیک انست که مرد پرهیزگار بیندیشد و ان را از همه چیز برتر شمارد.

2-گفتار نیک آنست که پرورده خرد باشد.

3-کردار نیک آنست که پرستندگان راستی آنرا بستایند.

4-آنکه با بدی یاری کند بد است،و آنکه با پاکی یاوری کند نیک است و پاکان یار او باشند.

5-آنکه زمین را از چپ به راست و از راست به چپ بر نمی گرداند(یعنی کشاورزی نمی کند)از زمین خواهد شنید که ای مرد برو بر در دیگران به دریوزه بایست تا مگر ریزه ی خوانی بیابی.

6-تن و جان خود را با خوراک پاکیزه نیرومند کنید تا از عهده فرایض دین و کشاورزی و پروردن فرزندان برآیید.

7-آنکه وام می گیرد و اندیشه واپس دادن ندارد،چنان است که دزدی کرده باشد.

8-آنکه زن دارد برتراز آنست که زن ندارد.

9-بهترین نعمت پرهیزگاری است.

10-توانگری که به درویشان نبخشاید بر زاد و رود دیوان می بخشد.

اندرزهایی از کتابهای دینی یهود:

1-تو خاک هستی و به خاک بر خواهی گشت.(پیدایش)

2-در پیش ریش سفید برخیز و مرد پیر را محترم شمار.(لاویان)

3-دست خود را برای برادر بی چیز و تنگدست خود گشاده دار.(تثنیه)

4-رشوه چشمان حکیمان را کور می سازد و سخن عادلان را کج می کند.(تثنیه)

5-غصه احمق را می کشد و حسد ابله را میمیراند.(ایوب)

6-خدا متکبران را پستی می کند و فروتنان را نجات خواهد داد.(ایوب)

7-نعمت اندک برای مرد صالح از اندوخته های کثیر شریران بهتر است.

8-کسانیکه با اشکها میکارند با ترنم درو خواهند کرد.

9-احسان را از اهلش باز مدار،هنگامیکه بجاآوردنش در دست توست.

10-آب را از منبع خود بنوش و نهرهای جاری را از چشمه خویش.

11-بغض نزاع ها برمی انگیزد،اما محبت هر گناه را می پوشاند.

12-کثرت کلام از گناه خالی نمی باشد اما آنکه لبهایش را ضبط می کند عاقل است.

13-هر که بر فقیر ظلم کند آفریننده خویش را حقیر می شمارد و هر که بر مسکین ترحم کند او را تمجید می نماید.

14-کسیکه دیر خشمناک می شود با فهم است و کج خلق حماقت را به نصیب خود می برد.

15-جواب نرم خشم را بر می گرداند و اما سخن تلخ غیظ را به هیجان می آورد.

16-هرکه به سخنان دروغ گوش فرا دهد،جمیع خادمانش شریر خواهند شد.(امثال سلیمان)

17-دل شادمان،چهره را زینت می دهد.

18-مرد احمق نیز چون خاموش باشد او را خردمند می شمرند.

19-در زمین بایر ساکن بودن،بهتر است از زیستن با زن ستیزه گر و پرخاشجوی.

20-بگوش احمق سخن مگوی،زیرا حکمت کلامت را خوار خواهد کرد.

21-پای خود را از زیاد رفتن به خانه ی همسایه ات بازدار،مبادا از تو سیر شده،از تو نفرت نماید.

22-هر که حفره ای بکند در آن خواهد افتاد.

23-هر که مال خود را به ربا و سود بیافزاید آنرا برای کسیکه بر فقیران ترحم نماید جمع

می کند.

24-سگ زنده از شیر مرده بهتر است.(جامه سلیمان)

25-پدران انگور ترش خوردند و دندان پسران کند گردید.

26-چنانکه عمل نمودی ،همچنان به تو عمل کرده خواهد شد.

27-آیا جمیع ما را یک پدر نیست،آیا یک خداوند ما را نیافریده است؟

اندرزهای عیسی مسیح(ع)

1-اگر نمک فاسد گردد،به کدام چیز باز نمکین شود.دیگر مصرفی ندارد جز آنکه بیرون افکنده پایمال مردم شود.

2-چراغ را نمی افروزند تا آنرا از زیر پیمانه نهند،بلکه تا بر چراغدان گذارند آنگاه به همه ی

کسانیکه در خانه باشند روشنایی می بخشد.

3-هر کس به زنی نظر شهوت اندازد،هماندم در دل خود با او زنا کرده است.

4-دشمنان خود را محبت نمایید و برای لعن کنندگان خود برکت بطلبید و با آنانی که از شما فوت کنند احسان کنید و هر که به شما فحش دهد و جفا رساند دعای خیر کنید.

5-اگر تقصیرهای مردم را نیامرزید پدرشما هم (خداوند) تقصیرهای شما را نخواهد آمرزید.

6-چونست که خس را در چشم برادر خود می بینی و چوبی که در چشم خود داری نمیابی.

7-سوال کنید که به شما داده خواهد شد.بطلبید که خواهید یافت،بکوبید که برای شما باز کرده

خواهد شد.

8-انسان را از میوه های ایشان خواهید شناخت.آیا انگور را از خار و انجیر را از خس می چنید؟

9-شخص را چه سود که تمام دنیا را ببرد و جان خود را ببازد.

10-گذشتن شتر از سوراخ سوزن آسانتر است از دخول شخص دولتمند در ملکوت خدا.

11-آنچه را خدا پیوندد،انسان جدا نسازد.

12-هر آنچه باایمان به دعا طلب کنید خواهید یافت.مال قیصر را به قیصر ادا کنید و مال خدا را به خدا.

13-هر که خود را بلند کند پست گردد و هر که خود را فروتن سازد سرافراز میشود.

14-هر جا که مرداری باشد،کرکسان در انجا جمع شوند.

15-دشمنان خود را دوست بدارید و با کسانیکه از شما فوت کنند نیکی کنید.

16-چنانکه می خواهید مردم با شما رفتار کنند،شما نیز همانطور با ایشان سلوک نمایید.

17-آنکه در اندک امین باشد،در امر بزرگ نیز امین بود و آنکه در قلیل خائن بوده در کثیر هم

خائن باشد.

18-هیچکس را بجای بدی،بدی مرسانید.

19-چه سود اگر کسی گوید ایمان دارم ولی عمل ندارد.

20-نزد یکدیگر به گناهان خود اعتراف کنید و برای یکدیگر دعا کنید تا شفا یابید.

21-خدا محبت است و هر که در محبت ساکن است در خدا ساکن است.

بر گرفته از کتاب خلاصه ادیان دکتر محمد جواد مشکور